Համատարր

adj. s.

ὀμόστοιχος ejusdem elementi similis. Որ է ի նոյն տարերաց. համանիւթ. համանման.

Կցորդութիւնքն հակառակիցն, զմիմեանս ունակութիւնքն համատարերցն. (Դիոն. ածայ.։)

Դառնայ ի համատարր հողն, ուստի ստեղծաւ. (Լմբ. ժղ.։)