Հաղորդակից

cf. ՀԱՂՈՐԴ. κοινωνός բայիւ κοινωνέω, μεταλαμβάνω, μετέχω եւ այլն.

Հաղորդակից լինել բարութեանց եւ վշտաց սրբոցն, կամ աստուածեղէն բնութեանն. (Իմ. ՟Ժ՟Ը. 9։ ՟Բ. Պետ. ՟Ա. 4։)

Մարդիկ՝ նորա հաւատոցն հաղորդակից. (Սհկ. կթ. եկեղ.։)

Հաղորդակից լինել չարագործաց, կամ մեռելութեան, կամ կենաց. (Յճխ. ՟Ի։ Նար. երգ.։ Շար.։)

Հաղորդակից նոցա լինել (ի հոգեւորս). (Յհ. կթ.։)

Գողոց հաղորդակիցս արար. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 18։)

Երիցագոյնն հաղորդակցացն. այսինքն սեղանակցաց. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)

Ոչ միայն բանիւք, այլեւ գործովք կարգաւորել զհաղորդակիցս մեր. այսինքն զարս՝ զլծակիցս. συνοικών consors, conjux (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 14։)