communicative;
communicable.
κοινωνικός communicativus, et communis Որ հաղորդէ զինքն եւ զիրս իւր այլոց, կամ ինքն հաղորդ գտանի այլոց. եւ Հասարակաց.
Միմեանց հաղորդականք լիցուք սիրով ըստ պիտոյից. (Լմբ. պտրգ.։)
Պա՛րտ է զպէտսն լնուլ հաղորդական սիրով. (Ոսկ. հռ.։)
Ի հաղորդական ի կեանսն։ Ի հաղորդական վարս. այսինքն ի միաբանակեաց կարգի. (Բրս. հց.։)
ՀԱՂՈՐԴԱԿԱՆ. Հաղորդեալն սուրբ հաղորդութեան. հաղորդ կամ սրբութիւն առնօղը.
Նոյն սահման եւ ի վերայ հաղորդականացն եղիցի. (Շ. ընդհ.։)
Բայց յեկեղեցականաց, եւ ի քահանայից, եւ ի հաղորդականաց. (Կանոն.։)