hy    |   fr

Հակառակորդութիւն, ութեան

s.

cf. Հակառակութիւն.

cf. ՀԱԿԱՌԱԿՈՒԹԻՒՆ.

Բանդ աստուած, որ խափանեցեր զհակառակորդութիւնս թշնամւոյն. (Մաշտ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif հակառակորդութիւն հակառակորդութիւնք
accusatif հակառակորդութիւն հակառակորդութիւնս
génitif հակառակորդութեան հակառակորդութեանց
locatif հակառակորդութեան հակառակորդութիւնս
datif հակառակորդութեան հակառակորդութեանց
ablatif հակառակորդութենէ հակառակորդութեանց
instrumental հակառակորդութեամբ հակառակորդութեամբք