adj.

τελειωτικός perficiens τέλειος perfectus τελευταῖος finalis. Կատարեալ, եւ կատարիչ. լրացուցիչ. բոլորական. վերջաբանական.

Փակեսցես զբանն կատարելական գլխովք։ Կատարելական իմաստք, կամ հատումն, կամ տուրք բարի. (Պիտ.։)

Գոյեղքն կատարելականք գոն մեր. եւ որչափ ինչ աճեն, նոյն չափ կատարելականք գոն. (Անյաղթ պորփ.։)

Այն յովհաննուն ի ներքսածական կարողութիւն էր, եւ այս՝ կատարելական. (Բրս. յհ. մկ.։)