detention;
prison;
bond, cord.
δέσμα, δέσμωμα, δεσμίς ligamen, vinculum. Որպէս գործի կապելոյ, կապ, կապանք. պարան. լար. զօդ.
Կտաւեղէն կապարան (պատանք)։ Ի կապարենէն արձակէ յանիծից. (Մամբր.։)
Ոչ գաաւ լուծեալ կապարան դստերաց երկրի մերում։ Գելոց կապարանաց արկեալ ի կզակսն եւ ի պարանոց նորա. (Յհ. կթ.։)
Զկապարանս խզեալ. (Ոսկ. համբ.։)
Կապարանք զըստին հաստուածոյ յոշատեցաւ (իբր զօդ)։ Կապարան ձգողական։ Կապարանին շրջափակութեամբ. (Նար. ՟Ի՟Ե. ՟Խ՟Ե։)
ԿԱՊԱՐԱՆ. δεσμωτήριον carcer. Որպէս տեղի կամ տուն կապանաց. բանտ. զընտան.
Կապարան զմարմինն կոչէ հոմերոս. (լս. զընդան. Սահմ. ՟Ը։)
Կապարանաց ելով ի քաղաքի։ Կապարանին գոլով առ սոցա ոչ ուրուք ազատի. (Պղատ. օրին. ՟Ժ։)
Իբրեւ ի չար կապարանէ իմեքէ յաստի կենաց փախուցեալ. (Ածաբ. առ կեսարոս.։)
Զօր ունին ի նաւի իբր ի կապարանի երկաթի շղթայս. (Պիտ.։)
Ոչ ամաչէր ի կապարանէն, եւ ոչ ի կապելոցն. (Ոսկ. խչ. եւս եւ Ոսկ. յհ. եւ Ոսկ. տիմ.։)
Արձակել ի բանտէ կապարանին, կամ ի կապարանէն, կամ ի պաշարմանէ բանտին եւ ի կապարանէն։ Լուծումն ինձ ի կապարանէն լիցի. (Յհ. կթ. յորս անխտիր նշանակին կապանք, եւ բանտ։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կապարան | կապարանք |
| accusatif | կապարան | կապարանս |
| génitif | կապարանի | կապարանաց |
| locatif | կապարանի | կապարանս |
| datif | կապարանի | կապարանաց |
| ablatif | կապարանէ | կապարանաց |
| instrumental | կապարանաւ | կապարանաւք |