patriarchal dignity, patriarchate.
Պատիւ եւ իշխանութիւն կաթողիկոսի. հայրապետութիւն. եպիսկոպոսապետութիւն.
Որոց խոստացեալ էր զկաթողիկոսութիւնն սուրմակայ, նստուցին զնա յաթոռ կաթողիկոսութեան հայոց։ Ընկեցին զնա յիշխանութենէ կաթողիկոսութեան. (Փարպ.։)
Սակս կաթողիկոսութեան զորդեակս իմ աստ սնուցանեմ. (Յհ. կթ.։)
ԿԱԹՈՂԻԿՈՍՈՒԹԻՒՆ. καθολικότης, τὸ καθολικόν, τὸ καθόλον rationalis, ratio sive officium rei publicae. Ըստ յն. ոճոյ, Արքունի հազարապետութիւն. համարակալութիւն, եւ այլն.
(Ակոդտոս) զտեսչութիւնն հասարակաց, որ անուանեալ կոչէին ի նոցանէ մագիստրութիւն եւ կաթողիկոսութիւն, առանց արատոյ վարեաց։ Մինչդեռ անդէն յաստիճանի կաթողիկոսութեանն էր, պսակեցաւ վկայութեամբ. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 11։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | կաթողիկոսութիւն | կաթողիկոսութիւնք |
| accusatif | կաթողիկոսութիւն | կաթողիկոսութիւնս |
| génitif | կաթողիկոսութեան | կաթողիկոսութեանց |
| locatif | կաթողիկոսութեան | կաթողիկոսութիւնս |
| datif | կաթողիկոսութեան | կաթողիկոսութեանց |
| ablatif | կաթողիկոսութենէ | կաթողիկոսութեանց |
| instrumental | կաթողիկոսութեամբ | կաթողիկոսութեամբք |