adj.

supreme, extreme.

adj.

ἅκρος, ἁκραιφνέστατος, ὔψιστος summus. Որ է ի ծայրն առաջին, մերթ նաեւ վերջին. բարձրագոյն. գերագոյն. գերազանց. ծայրացեալ. կատարեալ. քաջ. ծարը եղօղը կամ հասած, է՛ն վերը, բարձր, խորունկ.

Յերկաքանչիւրոց ծայրագունիցն զմիջինն կալաւ իւր վայր բնակութեան։ ծայրագոյն գահ, աշտիճան, պատուականութիւն, բարութիւն, չարիք, դսրովանք եւ այլն. (Պիտ.։)

ծայրագոյն նշանակեաց ասելո զնա, որ է ի վերայ բոլորից աստուած. (Աթ. ՟Ը։)

Ընդ ծայրագունիւ քննութեամբ բերել. (Պտմ. ՟Լ՟Է։)

Ծայրագոյն արուեստիւ. (Փիլ. իմաստն.։)

Ծայրագոյն նաւամարտք էին աթենացիք. (Նոննոս.։)

Ծայրագունին հանդիպել լրման (պատմութեանս). (Արծր. ՟Դ. 12։)

Ծայրագոյն խնամք, շնորհք, բարութիւն, լրութիւն եւ այլն. (Նար.։)

Ծայրագոյն լոյս. (Շար.։ Լմբ. եւ այլն։)

Ծայրագոյն սուգ. (Շ. մտթ.։)

Ծայրագոյն ծերունի։ Ծայրագոյնն հարց. (Մագ. կ։)