companion in crucifixion;
crucified together;
— լինել, cf. Խաչակցիմ.
συσταυρούμενος simul cruxifixus. Խաչեալ ընդ քրիստոսի. կցորդխաչի եւ չարչարանաց.
Փրկէ զաւազակն զխաչակից. (Առ որս. ՟Գ։ Ագաթ.։)
Եւ անդրէի քում խաչակցին. (Յիսուս որդի.։)
իբրեւ զխեչակից եղբայր ժառանգել. (Լմբ. պտրգ.։)
Երկինք յետխաչին բացեալ լինի եւ խաչակցացն քրիստոսի. (Ոսկ. գծ.։)
ԽԱՉԱԿԻՑ ԼԻՆԵԼ. cf. ԽԱՉԱԿՑԻՄ. συσταυρόομαι.
Հին մարդն մեր խաչակից եղեւ նորա. (Հռ. ՟Ղ. 6։)
Խաչակից լինել կուսածին արարչին. (Խոր. հռիփս.։ եւ Շար.։)
Որ խաչակից քեզ գոլով։ Զհին մարդն խաչակից քեզ արարեր. եւ այլն. (Շար.։)