s.

destruction;
displacing, removal;
emigration;
— ոսկերաց, dislocation, luxation.

s.

Խախտելն, իլն. որպէս քակտումն, եղծումն.

Այսքանում վայելուչ կարգի հասուցանել խախտումն. (Պիտ.։)

Եւ որպէս հանումն ի տեղւոջէն.

Լուեալ կոստանդիոս թագաւորն զխախտումն ոսկերաց (այսինքն նշխարաց) հօր իւրոյ՝ բարկացաւ. (ՃՃ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif խախտումն խախտմունք
accusatif խախտումն խախտմունս
génitif խախտման խախտմանց
locatif խախտման խախտմունս
datif խախտման խախտմանց
ablatif խախտմանէ խախտմանց
instrumental խախտմամբ խախտմամբք