Իւրուրոյն

adj.

Որ ինչ է իւր սեպհական. ինքնուրոյն. յատուկ. բուն. հարազատ. իւրոյին. իւր.

Նաբուպաղսարոս առաքելաց զիւրուրոյն որդին նաբուկոդրոսորոս. (Եւս. քր. ՟Ա.) յն. ἐαυτοῦ sui ipsius.