adj.

cf. Իննամեայ.

adj.

ԻՆՆԱՄԵԱՅ ԻՆՆԱՄԵԱՆ. ἑννεαέτης, ἑννεύρος, ἑννεάμυκλος novem annorum, novennis. Ինն ամաց՝ միջոցի կամ հասակի. ամաց ինունց. ինը տարու կամ տարւան.

Եղեւ նա ինսնամեան եւ իննամեան. (Մծբ. ՟ԺԲ։)

Ուսաւ եթէ իննամեան (է). (Ճ. ՟Բ.։)

յամենայն ժամ ի ձեռն իննամեայ ժամանակի. (Պղատ. օրին. ՟Ա։)