philosophy;
wisdom.
φιλοσοφία philosophia, amor vel studium sapientiae. Սէր իմաստութեան. փոյթ իմաստից եւ գիտութեան. ուսումն փիլիսոփայութեան ըստ ամենայն մասանց.
Սահման իմաստասիրութեան ի ստուգաբանութեան, որ ասեն. իմաստասիրութիւն գիտութիւն գոյիցն՝ ըստ որում աստուածայնոց եւ մարդկայնոց իրողութեանց. (Սահմ. ստէպ։)
ԻՄԱՍՏԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ. Իմաստասիրելն, իմաստուն վարդապետութիւն. իմաստութիւն. իմաստ. հանճար. խրատ.
Մի ի բազմաց նորա իմաստասիրութեանց առաջի ահա եդեալ. (Պիտ.։)
Սարսելի է մահ, այլ ոչ առ այնոսիկ որք զվերին իմաստասիրութիւն վերնական եւ անկոխելի. (Նար. ՟Հ՟Ա։)
Վարկանել զաղքատութիւն իմաստասիրութիւն, եւ զչարչարանսն հանգիստ. (Սարգ. ՟ա. պ. ՟Ա։)
Քաղցուցանէ հաւատոց քոց զիմանալեացն իմաստասիրութիւն. (Լմբ. սղ.։)
ԻՄԱՍՏԱՍԻՐՈՒԹԻՒՆ. Առաքինի խորհուրդ եւ քաղաքաւարութիւն. իմաստութիւն գործնական, եւ հոգեւոր.
բե՛ր զաստուածնյին հանդէս իմաստութեան զգեցցուք։ Իմաստասիրութիւն է խոկումն մահու. (Սահմ. ՟Ա. ՟Ը։)
Զճշմարիտ հարստութիւն ախորժեսցուք, եւ զհաւատի իմաստասիրութիւնն. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 22։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | իմաստասիրութիւն | իմաստասիրութիւնք |
| accusatif | իմաստասիրութիւն | իմաստասիրութիւնս |
| génitif | իմաստասիրութեան | իմաստասիրութեանց |
| locatif | իմաստասիրութեան | իմաստասիրութիւնս |
| datif | իմաստասիրութեան | իմաստասիրութեանց |
| ablatif | իմաստասիրութենէ | իմաստասիրութեանց |
| instrumental | իմաստասիրութեամբ | իմաստասիրութեամբք |