hy    |   fr

Իմաստաճեմ

adj.

that studies the sciences, that cultivates wisdom, lettered, learned;
— հանճար, elevated genius.

adj.

Որպէս թէ Իմաստազգեաց. Իմաստութեան պարապեալ. բանիբուն. իմաստակիր.

Արհեստապէս ճարտասանելով իմաստաճեմն երամոց. (Պետ.։)