adj.

of the same number, counted together;

s.

fellow.

adj.

ἑναρίθμιος, ἑναρίθμος adnumerandus կամ բայիւ, συναριθμέω, ἑναριθμέω cunnumero, adnumero, -or Ի միասին թուեալ. ի մի կարգ դասեալ կամ համարեալ.

Զանց զառաջինն առնել չար ախտի տգիտութեամբ՝ զանհաւատութեան թուակցաւ. (Յիշատ.։)

Թուակից եղիցի (այնոցիկ), որք զանձինս իւրեանց ընծայեցուցին տեառն։ Արժան է ընդունել եւ թուակից առնել եղբայրութեանն. (Բրս. հց.։)

Աստուած ուրեմն է, եւ ո՛չ արարելոցս թուակից. (Կիւրղ. գանձ.։)

Զհոգին Աստուծոյ՝ ամենայն գիր ... ընդ հօր եւ ընդ որդւոյ թուակից եւ փառաբանակից ասէ. (Աթ. ՟Ա. ՟Բ. եւ ՟Ժ՟Բ։)

Որք եւ թուակից յիշին աստուածայնոյ եւ թագաւորականի երրորդութեանն. (Լմբ. յայտն.։)

Թուակից եղիցի հօտի ընտրելոց քոց։ Թւակից զսա առնել ընտրեալ աստուածային հօտի քո. (Մաշտ.։)