hy    |   fr

Թեթեւաթռիչ

cf. Թեթեւաթեւ.

adj.

ԹԵԹԵՒԱԹԵՒ . Թեթեւ թեւօք, կամ ի թռիչս. արագաթռիչ.

Իբրեւ զարծուիս թեթեւաթեւս. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 22։)

Թեթեւաթռիչ սլացմամբ, կամ ընթացիւք. (Շ. յկ. լ։ Երզն. լս.։)

Թեթեւաթռիչ է, եւ ոչ ծանրաբեռնեալ ի հոգոց. (Վրք. հց. ձ։)