Թեթեւագոյն

adj.

κουφότερος, κουφότατος, ἑλαφρότερος levior, levissimus Առաւել կամ յոյժ թեթեւ, եւ Արագընթաց.

Բռնադատեալ բերիլ թեթեւագունին առ էիցն ծանրագոյնն (հրոյ առ հողն). (Փիլ. լին. ՟Դ. 51։)

Խոստովա՛ն լեր, զթեթեւագունիցն առ խտիր մտաց իբր զստուար ծանրութիւն բեռանց։ Որ ինձ ծանունք են, քեզ թեթեւագոյնք են. (Նար. ՟Ծ՟Ե. ՟Ծ՟Է։)

Թեթագոյնք քան զարծուիս. (՟Բ. Թագ. ՟Ա. 23։)

Կեանք իմ թեթեւագոյնք են քան զխօսս. կամ թեթեւագոյն են քան զսուրհանդակ։ Թեթեւագոյն է ի վերայ ջուրցն երեսաց. (Յոբ. ՟Է. 6։ ՟Թ. 25։ ՟Ի՟Գ. 18։)

Թեթեւագոյն փախուստ. (Պիտ.։)

ԹԵԹԵՒԱԳՈՅՆ. Դիւրագոյն. փոքրագոյն. դուզնաքեայ. նուաստագոյն. տկարագոյն. եւ Թեթեւամիտ.

Զի եթէ ոչ զամենայնն հատուցանել կարացեալք, եւ ոչ զթեթեւագոյնն կամիցի. (Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Թեթեւագոյն արուեստից պակասագոյն են ի գիտութենէ ազգ երկրածնաց. (Ագաթ.։ Կորիւն.։)

Հեթանոսաց զթեթեւագոյն աւանդել. (Ագաթ.։)

Թեթեւագունիցն՝ ամենայն ժամանակ առ ձեռն պատրաստ. (Յհ. իմ. ատ.։)

Ի թեթեւագոյնս անդր զթոյնսն թափէր. (Յհ. կթ.։)

Զի թէ զայն բժշկեաց, կարի քաջ զթեթեւագոյնն. (Երզն. մտթ.։)

adv.

ԹԵԹԵՒԱԳՈՅՆ. մ. Թեթեւաբար. թեթեւս. դիւրաւ. հեշտեաւ.

Թեթեւագոյն կրեն զտանջանս. (Բրս. հց.։)

Վարձուցն ակնկալութեամբ թեթեւագոյն զճգունսն բերիցեն. (Երզն. մտթ.։)

Նախ թեթեւագոյն ըստ աշխարհակիր կարգացն առակաբանեալ. (Ագաթ.։)