cf. Թագակից;
— լինիմ, cf. Թագաւորակցիմ.

adj.

Գահակից. թագակից. ի միասին թագաւորեալ. եւ Հաղորդ թագաւորական պատուոյ.

Թագաւորակից գոլով եւ Սուրբ հոգին ընդ Հօր եւ ընդ Որդւոյ։ Որդի աթոռակից եւ թագաւորակից հօր. (Կիւրղ. գանձ.։)

Մարդկութեան նորա, որ է ամենայն եկեղեցի ... օծեալ ի թագաւորութիւն երկնից, զի թագաւորակից եղիցի նմա. (Աթ. ՟Ա։)

Զինքն կարծիցէ թագաւորակից մեզ լինել. (Խոր. ՟Ա. 25։)

Թագաւորակից լինել Քրիստոսի. (Երզն. մտթ.։)

Մերթ՝ Ժամանակակից ի թագաւորելն.

(Աբգար) թագաւորակից Քրիստոսի ըստ մարմնոյ. այսինքն թագաւորեալ առ ժամանակօք ծննդեան փրկչին. (Հ. դեկտ։)