cf. Ընդհատութիւն.
ԸՆԴՀԱՏՈՒԹԻՒՆ ԸՆԴՀԱՏՈՒՄՆ. ἁποκοπή decisio, interruptio Միջահատութիւն. հատումն շարունակութեան. կրճատումն. միջոց տալը, կտրիլը.
Զոր բնաւորեալն եմք արտաքուստ ոռոգանել շնչոյ ընդհատութիւն։ Զիւրեանց բանին (ընթացս) լնուն երդմամբք, իբրու թէ ոչ լաւ է ընդհատումն բայից. (Փիլ. բագն. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | ընդհատումն | ընդհատմունք |
| accusatif | ընդհատումն | ընդհատմունս |
| génitif | ընդհատման | ընդհատմանց |
| locatif | ընդհատման | ընդհատմունս |
| datif | ընդհատման | ընդհատմանց |
| ablatif | ընդհատմանէ | ընդհատմանց |
| instrumental | ընդհատմամբ | ընդհատմամբք |