s.

interruption, intermittence, intermission, discontinuance, relaxation, cessation.

s.

ԸՆԴՀԱՏՈՒԹԻՒՆ ԸՆԴՀԱՏՈՒՄՆ. ἁποκοπή decisio, interruptio Միջահատութիւն. հատումն շարունակութեան. կրճատումն. միջոց տալը, կտրիլը.

Զոր բնաւորեալն եմք արտաքուստ ոռոգանել շնչոյ ընդհատութիւն։ Զիւրեանց բանին (ընթացս) լնուն երդմամբք, իբրու թէ ոչ լաւ է ընդհատումն բայից. (Փիլ. բագն. եւ Փիլ. ՟ժ. բան.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ընդհատութիւն ընդհատութիւնք
accusatif ընդհատութիւն ընդհատութիւնս
génitif ընդհատութեան ընդհատութեանց
locatif ընդհատութեան ընդհատութիւնս
datif ընդհատութեան ընդհատութեանց
ablatif ընդհատութենէ ընդհատութեանց
instrumental ընդհատութեամբ ընդհատութեամբք