Զուգապէս

adv.

ἑξ ἵσου ex aequo ἵσως aequaliter, aeque, pariter Հաւասարապէս, հանգիտաբար. յար եւ նման. միօրինակ. նոյնգունակ.

Զուգապէս եւ հանգիտաբար իրաւացուցեալ (Սառա ընդ Աբրահամու)։ Զի՞նչ են վեց ոտքն, որ ելանէին՛ի կողմանէ երկոցունց՝ երեք զուգապէս. (Փիլ. իմաստն. եւ Փիլ. ել.։)

Զուգապէս զերկաքանչիւրոցն մերձ դնել շահեկանութիւն։ Բաժանէին զուդապէս՝ ցուցանելով զձեւ արդարութեան. (Պիտ.։)

Զուգապէս՝ միմեանց ընդդիմադրեալք. (Յհ. իմ. ատ.։)

ԶՈՒԳԱՊԷՍ. καταλλήλως congrue, convenienter Յարմարաբար. ի դէպ եւ Զուգաչափութեամբ. համաչափ թուով.

Զուգապէս ըստ պիտոյիցն ձեւեալ կերպարանի յարուեստագիտացն գործին. (Նիւս. կազմ.։)

Արդ զուգապէս անուն նորա ունի զթիւն վեց հարիւր վաթսուն եւ վեց. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Դ։)

ԶՈՒԳԱՊԷՍ. συνημμένως conjunctim, una Զոյգ ընդ նմին. միանգամայն. եւ Ի միասին.

Համանգամայն եւ զուգապէս Աստուած եւ հայր. (Կիւրղ. գանձ.։)

Միասնական Երրորդութիւնն Հայր եւ Որդի եւ Հոգին Սուրբ զուգապէս եկեալ ի վերայ ջուրցն Յորդանանու. (ՃՃ.։)

Զաւերումն քաղաքին, եւ զահաւոր դատաստանն զուգապէս վարդապետէ. (Կիւրղ. ղկ.։)