parasitic.
Որ պաշտօն տանի երկուց, անձին եւ օտարի, շնթելով մեծատանց, եւ պարարելով զորովայն իւր. զի դնի որպէս յն. παράσιτος parasitus, որ է պատառաբոյծ.
Երկապաշտիցն է այն արուեստ, գուսանացն եւ կաքաւչացն. (Ոսկ. եփես. ՟Ժ՟Է։)
Տեսանիցես զմեղաւոր ոք երկապաշտիւք (կամ երկապաշտեօք) մեծարեալ ... որ զողոքսն եւեթ խօսեսցին. (Ոսկ. ես.։)