Երկանուն

adj.

διώνυμος binominis, duo habens nomina Ունակ երկուց անուանց. երկու անուն ունեցօղ.

Երկանունն ... Ստեփաննոս ... Պսակ. (Նար. խչ.։)

Երկանուանն սմբատայ (յովհաննու). (Լաստ. ՟Բ.)

Թերեւս երկանու էր սա. (Մխ. երեմ.։)

s.

διώνυμον binomen

Երկանուն է անուանք երկու ի վերայ միոյ իսկի դասեալ. ո՛րգոն, Եղիազարոս, եւ Եւարեան». յն. Աղեքսանդրոս, եւ Պարիս. (Թր. քեր.։)

adv.

διωνύμως duplici vocabulo

Յիսուս քրիստոս կոչեցաւ երկանո՛ւն». այսինքն կրկին անուամբք. (Կոչ. ՟Ժ։)