Ենթարկիմ, Կեալ

ձ.

ԵՆԹԱՐԿԻԼ. ὐποκείσθαι subjici, subjectum esse Ներքոյ արկանիլ կամ անկանիլ.

Ընդ մարդկայնովք կարեօք եւ ընդ մերոյս բնութեան սահմանօք ենթարկիլ. (Կիւրղ. գանձ.։)