nail;
claw, talon;
hoof;
onyx.
ὅνυξ unguis (որ եւ հնչի, եւ գրի իսկ՝ ԵՂՈՒՆԿՆ, եղնկունք. վրիպակաւ՝ եղենգունք. գրի եւ իբր ռմկ. Ըղունկն, ըղընկունք ). ըլունկ ... Պինդ մասն ջղուտ իբր ոսկր բարակ՝ պատիչ ծայրից մատանց մարդոյ, եւ անասնոց, այլ ի նոսա կոչի եւ Մագիլ, Ճիրան, Կճղակ.
Սրբեսցես զեղնգունս նորա. (Օրին. ՟Ի՟Ա. 13։)
Ոչ էր հատեալ զեղնգունս իւր. (՟Բ. Թագ. ՟Ժ՟Թ. 24։ Ըղընգամբ կտրատեր զինքն. Վրք. հց. ՟Ժ՟Դ։)
Գոնէ ատամն մի կամ եղունկն մի գտանել. (Փարպ.։)
Եւ ո՛չ մինչեւ յեղունկն անգամ (այսինքն դոյզն ինչ) շարժել կամէր նա. (Եւս. պտմ. ՟Ը. 15։)
ԵՂՈՒՆԳՆ. նմանութեամբ, Քերոց ի ձեւ ճիրանաց. եւ Գրիչ քանդակողաց.
Երկածթի եղնգամբք (կամ ըղընգամբք) քերել. (ՃՃ.։)
Մեղք յուդայ գրեալ են գրչաւ երկաթեաւ, ադամանդեայ եղնգամբ». ուր գրիչք գրեն՝ եղեգամբ. (Երեմ. ՟Ժ՟Ե. 1։)
ԵՂՈՒՆԳՆ. cf. Եղնգնաքար. ὅνυξ, ὁνύχιον
Յակինթ եւ եղունգն։ Ոսկեակն եւ բիւրեղ. (Ել. ՟Ի՟Ը. 20։ ՟Լ՟Թ. 12։)
Ընդ եղնգանն պատուականի եւ շափիղայի. (Յոբ. ՟Ի՟Ը. 16. 16։)
Եղունգն՝ նեփթաղիմ. սա համակ խարտեաշ ունի զգոյնն. (Տօնակ.։)
ԵՂՈՒՆԳՆ. ὅνυξ Անուն ազգի խնկոց. անուշահոտ փայտ ի գոյն եղնգան.
Խունկս անուշունս, ստաշխն, եւ եղունգն. (Ել. ՟Լ. 34։) Զոր չէ պարտ շփոթել ընդ Խունկեղէգ, կամ եղէգնախունկ։ κάλαμος