Դիւախօս

adj.

որ խօսի ի ձեռն դիւաց բանս խօլականս՝ որպէս այսահար.

Երուանդ էառ ի վրաց զքաղաքն ծօնդայ, եւ բնակեցոյց ի նմա մարդ դիւախօս, եւ անուանեաց զնա քաջատուն. (Պտմ. վր.։)