to be angry, enraged, vexed, offended;
to have trouble or difficulty.
δυσχεραίνομαι, χαλεπαίνω, δυσαρεστέω , σφαδάζω, ἅχθομαι moleste vel aegre fero, indignor, gravor եւ այլն. որ եւ ԴԺՈՒԱՐԱՆԱԼ. Դժկամակիլ. զայրանալ. նեղիլ. ծանր համարել. չախորժել. ընդդիմութիւն կրել.
Առ ամենայն բան նմանապէս դժուարին. (Խոր. ՟Գ. 68։)
Ոչ տրտմեցաւ, կամ դժուարեցաւ ընդ այն։ Ոչ դժուարիմ ես յայդ. (Վրք. հց. ՟Բ. եւ ՟Ը։)
Յորոց ի վերայ յիրաւի աստուած դժուարեալ։ Յերեսաց նոցա դժուարեալք։ Ոչ դժուարելով ընդ թափառանսն։ Ո՞ ոք ոչ դժուարեալ լիցի յամենայն քաղաքէ վարիլ. (Փիլ.։)
Ընդ անպատրաստիցն թերութեանց դժուարի։ Եւ ոչ յապտակելն դժուարեցար. (Նար.։)
Նա՝ որ ոչ հարկանի, ընդ վայրապար հարումն օդոյն դժուարի։ Զքրիստոս բժշկել մի՛ դժուարեսցուք. (Լմբ. ատ.։)
Իսկ յանզգայ իրս է Դժուարութիւն կրել բնութեան. հակառակ գտանիլ.
Ջուր միշտ զառ ի վայրն սիրէ գնալ, իսկ զառ ի վերն դժուարի. (Սարգ. յկ. ՟Թ։)