adj.

difficult to impede or hinder.

ԴԺՈՒԱՐԱՐԳԵԼ եւ ԴԺՈՒԱՐԱՐԳԵԼԼԻ. δυσκάθεκτος non facile cohibendus, vix superabilis որ եւ Դժոխարգելլի. Զոր դժուարին է արգելուլ. անարգել. անխափան.

Յարձակմունք դժուարարգելք՝ խռովեցուցանեն. (Բրս. թղթ.։)

Թեթեւ է, եւ դիւրաշարժ ի մեղս, եւ դժուարարգելլի վասն երագութեան բնական բերմանն. (Իգն.։)

Այսպէս դժուարարգելլիք էին յօժարութեանց. (Բրս. հց.։)