adj.

rough, violent;
bad, venemous.

adj.

Որ դառն եւ ուժգին շնչէ, սաստիկ կծու փըչօղ.

Դառնաշունչ հողմ, օդք, մրրիկ. (Ոսկ. մ. ՟Բ. 6։ Նար. ՟Կ՟Զ։ Խոր. ՟Գ. 68։ Ճ. ՟Ա.։)

Դառնաշունչ օձ. (Շար.։)

Դառնաշունչ ձայն. (Ճ. ՟Ա.։)

Մահ տղայոցն, որ ի դառնաշունչ հրամանէ հերովդէի. (Ոսկ. ես.։)

Զի արք են դառնաշունչք եւ դառնահոգիք. (Եփր. թագ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif դառնաշունչ դառնաշունչք
accusatif դառնաշունչ դառնաշունչս
génitif դառնաշնչոյ դառնաշնչոց
locatif դառնաշունչ դառնաշունչս
datif դառնաշնչոյ դառնաշնչոց
ablatif դառնաշնչոյ դառնաշնչոց
instrumental դառնաշնչով դառնաշնչովք