adj.

harder or very hard;
very harsh;
haughty, cruel.

adj.

ԴԱԺԱՆԱԳՈՅՆ որ եւ ԴԱՐԺԱՆԱԳՈՅՆ. πικρότερος, χαλεπώτερος acerbior Առաւել դաժան. դժնդակագոյն. դառնագոյն. խստագոյն.

Դառն մահ մանկտւոյն, որ քան զամենայն մահ դաժանագոյն էր։ Անկանել ի փառացն քրիստոսի քան զամենայն թշուառութիւնս դաժանագոյն է։ Եւ որ քան զամենայն դաժանագոյն է. (Ոսկ. մ. ՟Ա. 9. 23։ եւ Ես.։)

Նոյն սովորութիւն է եւ առ հայաստանեացս ե՛ւս դաժանագոյն (կամ դարժանագոյն). (Լմբ. առ ոսկան.։)

Դեղս դաժանագոյնս ըմպիցեն. (Սարգ. ՟ա. յհ. ՟Զ։)

Հողմ դաժանագոյն (կամ դժնդակագոյն). (Սիսիան.։)

Դաժանագունից տեսութեանցն ոչ կամիմ կաճառակից լինել. (Անյաղթ պորփ.։)