Գերունակեալ

ὐπερεχόμενος praestans Գերունակ. բարձր. մեծ.

Քան զծայրսն սորա գերագոյն եւ գերունակեալ։ Հաւասար գերագոյն, եւ հաւասար գերունակեալ. (Պղատ. տիմ.։)

Առաքեցի քեզ գոշ (սան) գեղեցիկ գերունակեալ յենթակայէն. (Մագ. ՟Հ՟Է։)