adj.

մ. Որ բռնութեամբ իւիք գահավէժ առնէ. բուռն խարդաւանեալ.

Ստութիւն եւ ամբարտաւանութիւն ... երկոքումբք չար յղար գո՛գ (կամ յղարկօք) բռնավէժ ի կորուստն յուղարկեալ փութացուցանէ. (Անյաղթ հց. իմ.) (կայ եւ յատուկ անուն տեղւոյ՝ բռնավիժի ասացեալ)։