Բոռ, ոյ, ոց

s.

Իշամեղու, կամ ազգ ինչ պիծակի չարաչար խայթիչ, եւ անգործ. cf. ԳՈՌԵԽ, cf. ԲԱԼՂԻՆՋ. Իբր յն. φῦκος, φυκίον fucus բորեխ.

Նման է նա արջառոյ, որ ի բոռոց կատաղեալ աստ եւ անդր ընթանայցէ. (Վրք. հց. ՟Ի՟Դ։)

Բոռոյ նման է, որ ուտէ զվաստակս այլոց. (Նեղոս.։)

Ել ի բանակն ճանճ, բոռ եւ մըժեղ։ Ոչ սողուն, ո՛չ ճանճ, ո՛չ բոռ. (Մարթին.։)