s.

oration or discourse delivered from the chancel, the pulpit or the tribunal.

s.

Ի բեմէ կամ ի բարձր վայրէ բանասացութիւն առ ժողովեալսն. ատենախօսութիւն, քարոզ.

Նազելի զինքն կազմեալ ի բեմասացութեան ձեւի. (Խոր. ՟Գ. 63. ա՛յլ ձ. բեմբասացութեան։)

Զոր օրինակ թագաւորաց է սովորութիւն առնել ի բեմասացութեան՝ որ առ բազմութիւնն. (Շ. ՟բ. պետ. ՟Ը։)

Ասի, օրհնեա՛ տէր, զի բեմասացութեան տեղի է. եւ աւարտեն զաղօթսն օրհնութեամբք. (Խոսր. պտրգ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բեմասացութիւն բեմասացութիւնք
accusatif բեմասացութիւն բեմասացութիւնս
génitif բեմասացութեան բեմասացութեանց
locatif բեմասացութեան բեմասացութիւնս
datif բեմասացութեան բեմասացութեանց
ablatif բեմասացութենէ բեմասացութեանց
instrumental բեմասացութեամբ բեմասացութեամբք