hy    |   fr

Ատենախօսութիւն, ութեան

s.

cf. Ատենաբանութիւն.

s.

Ատենաբանելն. խօսք ատենական.

Պատրուակաւ ասացաւ յատենախօսութեանն առաջի մեր. (Շ. թղթ.։)

Աստուածաբանականն ատենախօսութեամբ. (Գր. սքանչ. ի ստեփ.։)

Յառաջնում ատենախօսութեանն նշանակեաց. (Ոսկ. գծ.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif ատենախօսութիւն ատենախօսութիւնք
accusatif ատենախօսութիւն ատենախօսութիւնս
génitif ատենախօսութեան ատենախօսութեանց
locatif ատենախօսութեան ատենախօսութիւնս
datif ատենախօսութեան ատենախօսութեանց
ablatif ատենախօսութենէ ատենախօսութեանց
instrumental ատենախօսութեամբ ատենախօսութեամբք