hy    |   fr

Բարձաբերձութիւն

s.

Աւագութիւն բարձի. կամ ամբարձումն ի գահ իշխանութեան.

Զպատիւ մարզպանութեան գահակալութեան հաւատացեալ՝ ըստ կարգի բարձաբերձութեան թագաւորացն հայոց, մանաւանդ մեծին Տրդատայ թագաւորի. (Արծր. ՟Դ. 6։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif բարձաբերձութիւն բարձաբերձութիւնք
accusatif բարձաբերձութիւն բարձաբերձութիւնս
génitif բարձաբերձութեան բարձաբերձութեանց
locatif բարձաբերձութեան բարձաբերձութիւնս
datif բարձաբերձութեան բարձաբերձութեանց
ablatif բարձաբերձութենէ բարձաբերձութեանց
instrumental բարձաբերձութեամբ բարձաբերձութեամբք