prosopopoeia;
allegory.
ἡθοποιΐα morum adfectuumve expressio, effictio Առնելն՝ այսինքն ձեւացուցանել եւ նմանեցուցանելն ստեղծաբանութեամբ զբարս մեռելոց կամ անշնչից. խօսք առ անկենդանս, կամ ի դիմաց անխօս կենդանեաց եւ տնկոց. cf. ԴԻՄԱՌՆՈՒԹԻՒՆ.
Բարառնութիւն է նմանութիւն բարուց ենթակայ դիմաց։ Եւ բարառնութեան զանազանութիւնք են երեք. (եւ այլն. Պիտ.։)
Հին առասպել ոլոմպիանու փիլիսոփայի, որ վասն առիւծուն եւ զուարակացն են բարառնութիւնք. (Արծր. ՟Գ. 1։)
Ամբա՛րձ զաչս քո Երուսաղէմ. (բարառնութեամբ խօսի առ քաղաքդ. Մխ. երեմ.։)
Անցցուք ի հանդիսի՝ բարառնութեան բանիւ իբր ընդ կենդանւոյ ընդ սրբոյ մօրս մերոյ (եկեղեցւոյ) խօսելով. (Անան. եկեղ։)
Այժմ ձգէ զբան ի բարառնութիւն (ի դէմս խաչի). (Շ. բարձր.։)
Լայնաբար՝ որպէս Այլաբանութիւն. նմանաբանութիւն. իմաստ խորհրդաւոր. եւ Ստեղծաբանութիւն.
Երեւեցուցանէ եւ բարբառնութիւն իմն բանդ. (Փիլ. ել. ՟Բ. 83։)
Գոյ եւ այլ բարառնութիւն ի տեղւոջն. (Եղիշ. յես.։)
Զանուն գետոյն եւ ջրոյն այժմ վկայութիւն փոխեալ՝ յայտնեաց զստուգութիւն բարառնութեանն։ Տե՛ս զբարառնութիւն առակիս։ Ոչ բնաւ շրջէ զբարառնութիւն անուանցն. (Լմբ. պտրգ. եւ Լմբ. սղ.։)
Բարառնութեամբ է ասացեալդ՝ որ ճշգրտէ զճշմարտութիւնն. (Մխ. երեմ.։)
Բարացուցական բամբռան բառացի բարառնութեանց։ Խոստովանութիւն յօդակապս բարառնութեան. (Նար. ՟Ղ՟Բ. եւ Նար. խչ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | բարառնութիւն | բարառնութիւնք |
| accusatif | բարառնութիւն | բարառնութիւնս |
| génitif | բարառնութեան | բարառնութեանց |
| locatif | բարառնութեան | բարառնութիւնս |
| datif | բարառնութեան | բարառնութեանց |
| ablatif | բարառնութենէ | բարառնութեանց |
| instrumental | բարառնութեամբ | բարառնութեամբք |