Բաշխատուր

cf. ԲԱՇԽԱԿԻՑ. ἁπονομητικός distributivus;
propensus, ut suum cuique attribuet

Բաշխատուր ըստ արժանեացն է արդարութիւն. (Փիլ. այլաբ.։)

Հասարակ՝ բաշխատուր էր արդարութիւնն՝ ամենեցունց այլոցն, եւ կարգաւորչ. (Վրդն. ծն.։)