alas ! —ս արկանել, to complain, to lament.
ὁί heu Վա՛յ. եղո՛ւկ. ո՛հ. վա՛հ, ափսո՛ս. ավա՛խ, ավէ՛խ, օ՛հ, եազը՛գ.
Աւա՛ղ բախտին։ Աւա՛ղ զրկանացս։ Աւա՛ղ թշուառական պատմութեանս. (Խոր ՟Բ. 12։ ՟Գ. 68։)
Վա՛յ եւ աւա՛ղ, զի կորնչի աւադիկ սիրոյս հարազատութիւն. (Պիտ.։)
Աւա՛ղ աղետիս. (Նար. ՟Ի՟Ա։)
Աւա՛ղ որդւոյս, աւա՛ղ կենդանութեանս, որ երանեմ վախճանելոյս. (Մագ. ՟Ժ՟Դ։)
Աւա՛ղ զմեօք. (Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Աւա՛ղ զնոցա այրումն ի միասին հրով։ Աւա՛ղ զվախճանեալսն զհարսն մեր. (Ճ. ՟Ա.։)
Աւա՛ղ զքեզ ադամ, դու է՞ր խաբեցար. (Գանձ.։)
իբր անուն, կամ ընդ բայի. Եղկութիւն. թշուառութիւն. աւազումն. վա՛յ տալն. ձայն ողբոց. կարեկցութիւն. ափսոսանք.
Աւաղ ընդ աղէտս մահու յարելով։ Աւաղս ինձ աստանօր. (Նար. ՟Լ՟Բ. ՟Կ՟Ե։)
Աւաղ՝ եղկելի անձին իմոյ՝ կարդայի. (Յհ. կթ.։)
Ոչ փոքր է շահն, յորժամ աւաղ տաս անձին քում. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 7։)
Աւաղս արկանէ. (որ եւ ԱՒԱՂԵԼ. Վրք. հց. ՟Ի՟Զ։)
Վա՛յ թ աւա՛ղ միանգամայն հասին ի վերայ իմ. (Պիտ.։)
Ոչ գոյր անդ աւաղ բարեկամաց. (Լաստ. ՟Ժ՟Ա։)
Աւաղս ձայնից լքուցանողաց ի փողս շնչոյս խոշո՛րս հնչի. (Նար. ՟Ի՟Զ։)