adj. s.

որ եւ ԱՍՏՈՒԱԾԱՀԱՐ ասի. θεήλατος a deo immissus ՅԱստուծոյ առաքեալ ինչ ի պատիժ. գործի Աստուծոյ ի պատժել.

Ի վերայ համատարած լեռնացելոց աստուածապատիժ ծովուն. (Կորիւն.։)

Բարկութիւնք աստուածապատիժք, եւ արհաւիրք յերկնից։ Անտի առնուցուն ի միտ եթէ աստուածապատիժ է բարկութիւն։ Զի յայտ լիցի՝ թէ աստուածապատիժք են ցաւքն. (Ոսկ. ես.։)