adv.

Առընթեր կամ եւ եւս ստորոգել զիմն ի վերայ իրիք. ասել՝ թէ է.

Յորժամ զիքն (այս ինքն ըզբայդ՝ է՛) երիցս առստորոգեսցէ, ահա կրկնակի ասին հակադրութիւնքս. (Պերիարմ.։)

Վասն զի ստորոգիւր սպիտակն ումեմն ենթակայի, իսկ ինքն առստորոգիւր. (Անյաղթ պերիարմ.։)