cf. Առաւօտ առնեմ.
որ եւ ասի ԱՌԱՒՕՏ ԱՌՆԵԼ. Կանխել ընդ առաւօտն.
Որք առաւօտեն առ նա, լցցին ուրախութեամբ. (Սիր. ՟Դ. 13։)
Առ քեզ հոգի իմ առաւօտէ։ Ընդ կայանսն իւղաբերս առ քեզ առաւօտեմք. (Շար.։)
Առաւօտէ հոգին առ աստուած, յորժամ յաղջամուղջ խաւարէ արտաքս ելանէ։ Յառաւօտելն առ նա՝ յառնելով ի մեղացն. (Լմբ. սղ.։)
Արուսեակդ առաւօտեալ. (Շար.։)
իբր Առաւօտանալ.
Յառաւօտելն՝ անհաւատ հեթանոսքն ասեն եւ այլն. (Ասող. ՟Գ. 7։)