ձ.

ἁναγκάζομαι, διακόπτομαι. cogor, urgeor, dissecor. Առատանալ. եւ Վառիլ եռալ ոգւով յո՛ր եւ է իրս.

Եւս առաւելոյր եւ առատանէր ի բարեգործութիւնսն ամենայն. (Ճ. ՟Ա.։)

Առատանիմ ի սգոյ՝ բազում նիչ եւ զոր չկամիմ ասել։ Վշտակիցք վշտացելոցն լինիցին, որ առ երկունսն առատանիցին. (Ոսկ. եբր. ՟Ի՟Գ.։ եւ Ոսկ. մ. ՟Ա. 18։)

Զուր տարապարտուց եւ խուլ (կամ զսէր, եւ խուզ) առատանէր մտացն առատութիւն. (Ոսկ. յհ. ՟Ա. 1.) սխալանօք գրչաց անյայտ մնայ բանն. ուր ըստ յն. ասի, Աւելորդ պատուասիրութեան (կամ փութոյ պնդութեան), եւ յետին անմտութեան էր։