Ապերախտ, ից

adj.

ἁχάριστος, ἁγνώμων. ingratus, beneficii immemor. Երախտեաց անճանաչօղ. ապաշնորհ. բարիք՝ աղէկութիւն չիճանչցօղ.

Աստուծոյ նմանել այս է, որ ապերախտին երախտաւոր լինի. (Յճխ. ՟Ի։)

Ապերախտք առ նորա երախտիսն եղաք։ Լե՛ր մի յինունցն ապերախտից, այլ տասներորդին նմանեա՛ց. (Խոսր.։)

Առ երախտաւորն ապերախտ գտանիմք. (Նար. երգ.։)

Բարեկամացն ոչ լինին ապերախտք. (Մագ. ՟Ծ՟Ե։)

Առ այսքան շնորհս ապերախտ։ Շնորիս լինի ապերախտ. (Լմբ. սղ.։)

Այն, որ երախտիք չճանաչին. անարգեալ յերախտաւորելոց.

Սկսաւ ճառել զերախտիս ծառայութեանն, եւ զապերախտն ի նոցանէ լինել. (Խոր. ՟Գ. 63։)

Վատնեմք զտէրունեանն գանձ, եւ ապերախտ զերախտաւորն գործեմք. (Մագ. ՟Ծ՟Թ.) մա՛րթ է իմանալ՝ եւ աներախտ առնել, կամ կարճել զերախտիս։

s.

ԱՊԵՐԱԽՏՔ, տից. cf. ԱՊԵՐԱԽՏԻՔ, տեաց.