Չունելն զոք զաւակից կամ կարեկից.
Զանհանգիստ լինելն, ի հիւանդութիւնն զանցաւակցութիւնն. (Մաշկ.։)
| Singulier | Pluriel | |
|---|---|---|
| nominatif | անցաւակցութիւն | անցաւակցութիւնք |
| accusatif | անցաւակցութիւն | անցաւակցութիւնս |
| génitif | անցաւակցութեան | անցաւակցութեանց |
| locatif | անցաւակցութեան | անցաւակցութիւնս |
| datif | անցաւակցութեան | անցաւակցութեանց |
| ablatif | անցաւակցութենէ | անցաւակցութեանց |
| instrumental | անցաւակցութեամբ | անցաւակցութեամբք |