adj.

without means, without property, poor.

adj.

ἁκτήμων. nihil possidens, inops, pauper. Ոյր ոչ գոն ստացուածք. անինչ. աղքատ, մանաւանդ կամաւորն.

Անստացուած միայնակեաց՝ ճանապարհորդ թեթեաւգնաց. (Վրք. հց. ձ։)

Կրօնաւորաց անինչս եւ անստացուածս լինել. (Շ. ընդհ.։)

Արդարութիւն է սորա ո՛չ ողորմութիւնն, այլ անստացուած լինել. (Լմբ. սղ.։)

Արծաթ բերեալ մատուցանէր անստացուածիցն (առաքելոց). (Կոչ. ՟Ժ՟Դ։)

Անստացուած կենցաղս ստանալ. (Վրք. ոսկ.։)