ԱՆՈՒՇԱԲՈՅՐ ԱՆՈՒՇԱԲՈՒՐԱԿ ԱՆՈՒՇԱԲՈՒՐԻՉ. ευωδοποιός. odoris suavitatem adferens. Որ անո՛յշ բուրէ. անուշահոտ բուրմամբ. կիւզել գօգուլու, խօշպույ, ամպէրպույ.
Այն որ ի խրախութիւնս անուշաբոյր հոտօք զանազանք են. (Փիլ. նխ. ՟բ.։)
Անուշաբուրակ խնկոցն գոլորշիք. (Լաստ. ՟Ժ։)
Անուշաբուրիչ հոգւոյն արժանաւոր. (Վրդն. լուս.։)
(Մեռոնին օծմամբ իմա՛) ըստ իմանալեաց զանուշաբուրիչ գալուստն։ (Խնկովք) զանուշաբուրիչ շնորհս հոգւոյն սրբոյ.
Անուշաբուրիչ վարուք եւ աղօթիւք. (Դիոն. եկեղ. ՟Բ։ Յհ. իմ. եկեղ.։)