s.

disobedience;
contumacy.

cf. ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Ուստի ԱՆՈՒՆԱԴՐՈՒԹԵԱՄԲ. φερωνύμως. Որպէս բերանունապէս՝ ըստ քերականաց՝ յիրէ անտի եւ ի գործոյն առնլով զանուն. արդեամբք ստուգաբանեալ.

Յիսուս կոչեցաւ անունդրութեամբ վասն փրկութեանն (ըստ եբր), եւ բժշկութեանն (ըստ յն) եւ քաւութեանն մերոյ. (Կոչ. ՟Ժ։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անունդրութիւն անունդրութիւնք
accusatif անունդրութիւն անունդրութիւնս
génitif անունդրութեան անունդրութեանց
locatif անունդրութեան անունդրութիւնս
datif անունդրութեան անունդրութեանց
ablatif անունդրութենէ անունդրութեանց
instrumental անունդրութեամբ անունդրութեամբք