disobedience;
contumacy.
cf. ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ. Ուստի ԱՆՈՒՆԱԴՐՈՒԹԵԱՄԲ. φερωνύμως. Որպէս բերանունապէս՝ ըստ քերականաց՝ յիրէ անտի եւ ի գործոյն առնլով զանուն. արդեամբք ստուգաբանեալ.
Յիսուս կոչեցաւ անունդրութեամբ վասն փրկութեանն (ըստ եբր), եւ բժշկութեանն (ըստ յն) եւ քաւութեանն մերոյ. (Կոչ. ՟Ժ։)
Singulier | Pluriel | |
---|---|---|
nominatif | անունդրութիւն | անունդրութիւնք |
accusatif | անունդրութիւն | անունդրութիւնս |
génitif | անունդրութեան | անունդրութեանց |
locatif | անունդրութեան | անունդրութիւնս |
datif | անունդրութեան | անունդրութեանց |
ablatif | անունդրութենէ | անունդրութեանց |
instrumental | անունդրութեամբ | անունդրութեամբք |