hy    |   fr

Անունադրութիւն, ութեան

s.

cf. Անուանադրութիւն.

cf. ԱՆՈՒԱՆԱԴՐՈՒԹԻՒՆ.

Դրականապէս անունադրութեամբ։ Քրիստոսական անունադրութեան. (Նար. ՟Ղ՟Գ. եւ Նար. կուս.։)

Մաղաքիաս հրեշտակ էր ե՛ւ տեսլեամբ ե՛ւ անունադրութեամբ։ Անունադրութիւնք գարշելեացն. (Սագ. ՟Ա. եւ ՟Բ. եւ ՟Թ։)

Զանուանադրութիւն գրոց (ի վերայ գազանաց) բարուց իմանալ, եւ ոչ էութեան. (Լմբ. սղ.։)

Ի տախտակի տպաւորեալ անունադրութեան (յհ. մկ). (Գանձրն.։)

Warning, the forms presented in the tables below may not be evidenced in classical texts. The hypothetical forms will soon be indicated as such.
Singulier Pluriel
nominatif անունադրութիւն անունադրութիւնք
accusatif անունադրութիւն անունադրութիւնս
génitif անունադրութեան անունադրութեանց
locatif անունադրութեան անունադրութիւնս
datif անունադրութեան անունադրութեանց
ablatif անունադրութենէ անունադրութեանց
instrumental անունադրութեամբ անունադրութեամբք