adj.

Զոր չէ մարթ ուղղել. անուղղայ. անխրատ. եւ Կարկամեալ ամենեւին.

Անուղղելի բարքն ընդ անճանապարհ վարին. (Փիլ. լին.։)

Անուղղելի մնացեալ։ Ապա զի անուղղելի մնայր, եթող զնա. (Ոսկ. յհ. ՟Բ. 26։)

Անուղղելի ունելով զսիրտս. (Լմբ. սղ.։)

Ընդ կնոջն տագնապելոյ՝ կայ անուղղելի հոգւոյս թշուառութիւն. (Նար. ՟Ժ՟Ը։)